У выставачнай экспазіцыі этнаграфічнага музея “Млын” адкрылася выстава юбіляра-мастака Аляксандра Ермалаева.
Ужо толькі ў час адкрыцця многія прысутныя даведаліся, што выстава не проста так: сёлета Аляксандру Ермалаеву спаўняецца 60. З чым яго і віншуем! Нарадзіўся ў Арэхаўску, навучаўся ў мастацкім вучылішчы імя Глебава, жыве ў Барані. Ермалаеў – самы неверагодны і разам з тым самы аршанскі мастак насёння. Ён з тых, хто сам у сабе, хто не лезе наперад, хто не ўваходзіць у нейкія тусоўкі, аб’яднанні ці групоўкі. Можа таму і не так часта выстаўляецца – як трапна сказаў на адкрыцці мастак-баранец Мікалай Таранда: гэта перада мной адчыняюцца дзверы залаў, а ён адчыняе дзверы залаў. Можа таму і не самая прэстыжная выставачная плошча ў горадзе, і не так шмат калег-мастакоў на адкрыцці. Але, паверце, ад гэтага ўзровень таленту менш не становіцца. Аб Аляксандры Ермалаеве трэба гаварыць у некалькіх асобах.
Асоба першая – мастак. На выставе нейкая маладая асоба спытала: як трэба разумець назву карціны “Яблыня з чырвонай квеценню” і яе змест? А ён і не стаў асабліва нешта такога тлумачыць. Мастак не абавязаны і не павінны нешта некаму вытлумачаць аб сваёй творчасці. А навошта? Мастацтва гаворыць само за сябе. Проста ёсць людзі, якім мастацтва гаворыць усё пра сябе, а ёсць, якім яно нічога не гаворыць. Бо ўсё адно не пачуюць. На карцінах мастака шмат Аршаншчыны: Іллінская царква, царква ў вёсцы Машкова, шмат чаго імпрэсіянальнага. Майстра можна заўжды пазнаць паводле ўласцівага толькі яму стылю. Ермалаеў – майстар бясспрэчна. Стыль яго пазнаецца адразу: сюжэты сфакусаваныя, сілуэты выразныя, колеры густыя, насычаныя, часам яркія, часам прыглушаныя. Можа часам не стае патрабавальнасці да сябе ў сэнсе “афармілаўкі” ды дакладнасці і акуратнасці нюансаў малюнка, а так усё на годным ўзроўні.
Асоба другая – рэканструктар архітэктурных аб’ектаў. Аляксандр як ніхто ў нас захоплены тэмай Аршанскага замка і ўсім, што з ім звязана. Не раз удзельнічаў у археалагічных доследах на замчышчы і гатовы хоць зараз схапіць рыдлёўку і ляцець туды на раскопкі, лезці ў самыя небяспечныя ямкі і правалы. Часам здаецца, што ён бачыць скрозь зямлю. Ягоныя макеты Аршанскага замка – гэта нейкая музыка. Глядзіш на іх і не можаш паверыць: няўжо гэта наш замак такі быў?! Хаця з іншага боку, быў некалі такі археолаг-аматар Генрых Шліман, які сцвярджаў, што Троя – гэта рэальны горад, і ён ведае, дзе яго шукаць. Усе толькі смяяліся з яго; маўляў, дзівак нейкі, Троя – гэта ж усё выдумкі сляпога паэта Гамера. А ён узяў ды раскапаў з памочнікамі тую легендарную гамераўскую Трою, і ўвесь свет толькі ахнуў! Ці не станецца гэтаксама ж і з рэканструкцыямі нашага замка Сашы Ермалаева. Ва ўсялякім выпадку як практык з будаўнічым досведам, Ермалаеў ведае, як, дзе і што павінна быць у архітэктурнай канстукцыі таго ці іншага будынка каб ён стаяў. І калі будаваць паводле ягоных макетаў, то верыш, што гэтыя канстукцыі будуць стаяць, а не заваляцца на наступны дзень. У мяне да макетаў замка шмат прэтэнзій, бо тут уступае ў сілу навука. А яна патрабуе, каб макет архітэктурнага аб’екта хаця б на нечым грунтаваўся: даследаваных падмурках, архіўных планах, фотаздымках, малюнках, нарэшце апісаннях відавочцаў, але можа гэта якраз той выпадак, калі макетаванне архітэктурных аб’ектаў (і не толькі замка) – гэта працяг яго творчасці як мастака, а не рэканструктара-архітэктара?
Асоба трэцяя – паэт і аўтар музыкі. Аб гэтым сам Аляксандр сказаў. Менавіта гэта тое, чым ён цяпер займаецца. Гэта яго цяперашняя творчасць. А калі чалавек таленавіты, дык ён таленавіты ва ўсім. І хочацца верыць, што мы пачуем і ягоныя вершы, а магчыма і песні на іх.