Працягаем знаёміць вас, дарагія чытачы, з паэтычнымі асацыяцыямі на падзеі навакольнага жыцця, якімі з намі падзеліцца наш земляк, які жыве зараз у Менску, паэт і журналіст Зміцер Дзядзенка.
БАЛАДА ПРА СЯМЁНА-БЭЭРЭСЭМАЎЦА
Я вам спяю не оду, не паэму
І не раманс пра поўню і пра бэз…
Сямён быў актывіст БээРэСэМу:
Ён верыў у стабільнасць і прагрэс.
Глядзеў ён кожны вечар «Панараму» —
Яе не прамяняў бы на півас.
І (сорамна прызнацца нават маме)
Ад «Контураў» нейк атрымаў аргазм.
Ён быў у афіцыйным прафсаюзе,
Галасаваў — як скажа кіраўнік.
Без хіпстарскіх там розных фрэшаў-смузі
Ён піць кефір штораніцу прывык.
Ён быў ідэйны — як Паўлюк Марозаў,
Лічыў, што як Карчагін — ён аскет.
Ён прыгажосць любіў ажно да слёзаў
І марыў пра начальскі кабінет.
Але аднойчы ён сустрэў Алену
І сам сабе сказаў ціхенька: «Ваў!»
Такія формы, грудзі і калені —
Як быццам іх сам Рубенс маляваў.
Сямён спярша хацеў дарыць ёй кветкі,
А потым стаў душу ёй адкрываць:
Сказаў, што хоча з ёй ісці ў разведку,
Прапанаваў Гаранта падтрымаць.
Сямёна ледзь не шваркнула інфарктам,
Ён думаў пра капец і пра гамон…
Яна была з апазіцыйных партый —
Ну, ледзь не Малады, даруйце, Фронт.
Чаму, скажыце, ёсць такія сцервы?
Сямён, на жаль, адказу не знайшоў.
А потым папраўляў упарта нервы —
І ледзь не стаў адпетым алкашом.